Rok 1956. W Białymstoku powstaje pierwszy w Polsce sklep samoobsługowy, w Londynie rozpoczyna się produkcja piętrowych autobusów, Fiedel Castro i Che Guevara lądują na Kubie, w Bydgoszczy rodzi się Zbigniew Boniek, a Manfred oraz Eddie Classen ruszają w lądową podróż z Niemiec do Australii. W ciągu dwóch lat tułaczki po Azji są m.in. gośćmi malezyjskiego sułtana, czy żyją przez kilka tygodni z Beduinami. W końcu docierają do Australii, gdzie znajdują pracę i osiedlają się na stałe.
Ich australijski dom zawsze stoi otworem dla podróżników w potrzebie. Niektórzy zostają na jedną noc, inni pomieszkują nawet przez kilka miesięcy. Każdy dorzuca po kilka dolarów do wspólnej kasy, razem gotują, sprzątają i rozbudowują miejsce, które z czasem przekształca się w to, czym jest dzisiaj – backpackreską komunę.
11 lat po przyjeździe do Australii Manfred i Eddie doczekują się syna. Mały Rowan od urodzenia przebywa wśród przewijających się przez komunę podróżników. Nie wie, jak to jest żyć w normalnym domu i mieć zwyczajną rodzinę. Nie wie, jak to jest wejść do kuchni mając pewność, że nie spotka się nikogo obcego, albo wyjść z domu zamykając drzwi na klucz. Nie wie też chyba, jak nawiązuje się z ludźmi relacje, które ma się szanse utrzymać na lata. Za to z opowieści zna już cały świat.
Dzisiaj wizjoner i duchowy przewodnik Rowan (tak przedstawia się na wizytówce) ma 45 lat. Dotychczasowe życie w całości spędził mieszkając w komunie i teraz to on zarządza przedsięwzięciem, ale jego 82-letni rodzice wciąż tam mieszkają. Czasy się zmieniły, powstał internet, któryś z gości stworzył na szybko stronę komuny (www.whitegumscommunity.org), ktoś inny podrzucił pomysł ogłoszenia na couchsurfingu, więc backpackerów przyjeżdża coraz więcej. Każdy wrzuca do wspólnej kasy $5 dziennie i pomaga w gotowaniu, sprzątaniu, koszeniu oraz drobnych naprawach lub $10 i jest z tego obowiązku zwolniony. Byłoby zapewne drożej, gdyby nie cotygodniowe wyprawy na dumpster diving (ang. dosł. – nurkowanie w kontenerach). Kilkuosobowa ekipa bierze wtedy samochód i objeżdża okoliczne supermarkety wygrzebując z kontenerów na śmieci wyrzucone, ale zdatne jeszcze do spożycia produkty. O najlepszych znaleziskach krążą legendy – kiedyś znaleziono np. 23 butelki wina, innym razem 400 Snickersów. Było też 100 paczek Maltesers, 400 paczek Tic-taców, naczynia, sokowirówka, lampa i wiele innych. Bardzo często trafiają się owoce, jogurty, desery owocowe, napoje. Aż dziw bierze, czego to ludzie nie wyrzucają

Dziesięciohektarowy teren Classenów położony jest nad rzeką, między trzema parkami narodowymi, 60 km od centrum Sydney. Po terenie porozrzucane są miejsca do spania: kilka domków, przyczepa i samochód kempingowy oraz tipi. Do tego kuchnia i zadaszony salon z ogniskiem, prysznic z deszczówki i wychodek, w którym przez całą dobę leci muzyka klasyczna. Między tym wałęsa się stado kaczek, a trawę skubie sześć lam. Niedawno Rowan kupił jednak ziemię, na której w ciągu kilku lat ma zamiar wybudować nową, lepszą siedzibę sekty. Tak, sekty, bo szybko nadaliśmy komunie taki przydomek.
Dlaczego sekta? Wystarczy poznać poglądy jej mieszkańców. Większość z nich uważa się za szczególnie uduchowionych, rozumiejących prawdziwe oblicze świata, a przede wszystkim nie dających się okłamywać spiskującym mediom. A zatem to media podstępnie wmawiają nam, że jesteśmy sami w kosmosie, ale Rowan dobrze wie, że na tylnej stronie księżyca już dawno odnaleziono budynki. Dowodzą tego filmy dokumentalne na youtube. Shaun z kolei jest przekonany, że dinozaury żyły w czasach ludzi. Według niego bajkę o tym, że wyginęły 60 milionów lat temu wymyśliły ateistyczne media, żeby obalić tezę o stworzeniu zwierząt i ludzi przez Boga tego samego dnia. Shaun uważa też, że mózgi wszystkich ludzi są połączone i że moglibyśmy bez problemu porozumiewać się telepatycznie, ale media, które od dzieciństwa z premedytacją nas indoktrynują, przekonały nas, że to niemożliwe. Poza tym Rowan z Davidem (który twierdzi, że w dzieciństwie umiał latać) zgadzają się, że gdy mówimy do wody czułe słowa, jej struktura zmienia się i woda smakuje lepiej. Za to gdy pokaże się wodzie np. zdjęcie Hitlera, smak się psuje. Ale moją ulubioną sektową teorią jest to, że brytyjska królowa jest jaszczurem z kosmosu, tylko nosi maskę. Udowodnione naukowo.
„Ja jebie trafiliśmy do tej komuny… jakieś 60km od Sydney siedzimy w środku niczego, nie ma tu neta tylko pełno ludzi. Zaraz ocipiejemy :O Co za chujnia :D” – tak pisał Kuba w dzień przyjazdu do Sydney. Zamieszkał w sekcie tylko na kilka nocy z planem jak najszybszego przeniesienia się do normalnego mieszkania. Został pół roku. Kilka tygodni później przyjechała Marta, miała spędzić w sekcie parę dni. Spędziła 5 miesięcy. A więc nie tylko poglądy w komunie są mocno sekciarskie, ale też jak na prawdziwą sektę przystało, bardzo ciężko się stamtąd wydostać. Bo tak naprawdę to miejsce ma swój urok, któremu ciężko się oprzeć

• dumpster diving
• komuna
• sekta
• Sydney
• White Gums Community